Ne kadar da öylesine yaşıyoruz sanki.

Hatta bazen çabucak harcıyoruz çıkarlarımız için insanları.

Öyle değil mi?

Oturun düşünün yarım saat.

Neleri göz ardı ettiğinizi.

Neleri kazanmak için nelerden vazgeçtiğinizi.

Kendinizi ne kadar yıprattığınızı.

O kadar çok hayat telaşına kapılarak çok değerli ilişkilerimizi ertelediğimizi.

Acaba en son ne zaman aradınız çok sık görüşmediğiniz bir arkadaşınızı.

Nasılsın? İyi misin? Diye sormak için aradım. Deyip, ses tonundan gerçekten iyi olup olmadığını öğrendiniz?

Ne gerek var değil mi? Artık sosyal medya da herkes herkesin ne yaptığını biliyor.

Maşallah o konuda da bir harikayız. Bu durum zaten ayrıca düşünülmesi gereken bir konu.

Ama sosyal medya ne kadar doğruyu gösteriyor ki bize.

Nasılsa iyidir değil mi?

Nasılsa Facebook’ta aktif görünüyor. Ya da ne bileyim bir twit atmış, instagramda hikaye paylaşmış…

Ne kadar da yabancılaşmışız birbirimize.

Aslında gidin sorun kafası bilgisayarlara ya da telefonlara gömülmüş onca insana, ne kadar da mutsuz olduklarını göreceksiniz.

Toplum olarak mutsuzuz.

Gerginiz, agresifiz her birimiz pimi çekilmiş bomba gibi dolanıyoruz ortalıkta.

Hele ki trafikte, herkes hep bir yerlere yetişme telaşı içerisinde. Kimsenin saygısı yok diğer şoföre. Daha sarı ışık yanar yanmaz en arkadaki kornaya basıyor.

Tabi canım yol hakkı onun, o esnada son anda yaya geçidine atlamış bir yaşlı, hamile, bir çocuk ya da sadece bir hayvan bile olabileceğini düşünmüyor.

Neden? Çünkü yol hakkı onun ve yetişmesi gerekiyor gideceği yer.

Tamam yetişin de hayat bitiyor farkında mısınız?

Sevgisiz ve saygısız bitiyor hayat dediğimiz…

Kimse kimsenin yüreğine dokunmuyor, kimse kimseyi anlamaya çalışmıyor.

Gerçekten çok mu zor? Küçücük iletişimler.

Bence insana karşı duyulan sevgi ve saygı böyle olmamalı.

Bazen düşünmeden edemiyorum.

Acaba okullarda sevgi ve saygı dersi verilmeli mi? Diye.

Çünkü gerçekten kimsenin kimseye tahammülü yok.

Yapmayalım bunu kendimize yapmayalım!

Burası dünya ve bir gün hepimiz geçip gideceğiz.

Burası dünya kardeşim ve dünya bir avuç toprak aslında.

O bir avuç toprak için bu kadar heba etmeyelim hayatımızı.

Sevgisiz, saygısız ölmeyelim.

Sevgiyle, saygıyla kalın…