Kekemelik, seslerin, hecelerin veya kelimelerin tekrarlanması, uzatılması ya da konuşmaya başlarken duraklamalarla karakterize akıcı konuşma bozukluğudur. Bireylerin sosyal ilişkilerinde ve günlük iletişiminde sınırlamalar yaratabilir. İkincil davranışlar arasında bacak sallama, göz kırpma veya kelime değiştirme yer alır.
GELİŞİMSEL KEKEMELİK VE RİSK FAKTÖRLERİ
En sık görülen gelişimsel kekemelik, okul öncesi dönemde başlar ve çocukların yüzde 75’inde kendiliğinden düzelir. Kalıcılık riskini artıran faktörler arasında aile öyküsü, erkek cinsiyet, 3,5 yaşından sonra başlangıç ve 6-12 aydan uzun süre yer alır. Kekemelik, genetik, çevresel ve nörolojik etkenlerin birleşimiyle oluşur.
TERAPİ VE İLETİŞİM ÖNERİLERİ
Terapi, bireye özgü kanıta dayalı yöntemlerle Dil ve Konuşma Terapistleri tarafından yürütülür. İletişimde bireye yeterli süre tanınmalı, sözü kesilmemeli ve “yavaş konuş” gibi ifadelerden kaçınılmalıdır. Dinleyicinin odak noktası, söylenenlere olmalıdır. Dil ve Konuşma Terapistleri Gizem Oruç ve İsmail Emir Salınan, “Kekemelik yalnızca akıcılık sorunu değildir” diyerek, “Genetik yatkınlıkların yanı sıra çevresel, nörolojik ve öğrenilmiş etkenlerin bir araya gelmesiyle oluşan çok bileşenli bir yapıya sahiptir” ifadelerini kullandı.
